Διατήρηση πράσινης φυλλικής επιφάνειας στο Σιτάρι

Το άζωτο, το κάλιο και το μαγνήσιο έχουν ιδιαίτερη σημασία στη διατήρηση της πράσινης φυλλικής επιφάνειας των φυτών.

Το μαγνήσιο και το άζωτο περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες στη χλωροφύλλη, ουσία που ευθύνεται για το πράσινο χρώμα των φυτών και τη λειτουργία της φωτοσύνθεσης.

Άζωτο (N)

Η σχέση μεταξύ της περιεκτικότητας χλωροφύλλης στα φύλλα και του αζώτου στα φυτά αποδεικνύεται από το ποσοστό της χλωροφύλλης που αυξάνει αναλογικά με την αύξηση του αζώτου.

Μαγνήσιο (Mg)

Το μαγνήσιο είναι δομικό στοιχείο της χλωροφύλλης και συνδέεται με τέσσερα μόρια αζώτου.

Η περιεκτικότητα του μαγνησίου στα φυτά είναι ως εκ τούτου σημαντική για τη διατήρηση των υψηλών επιπέδων χλωροφύλλης που βοηθάει με τη σειρά της στο σχηματισμό μεγαλύτερης πράσινης φυλλικής επιφάνειας.

Κάλιο (K)

Το κάλιο έχει ουσιαστικό ρόλο στη διατήρηση της σπαργής των κυττάρων, ενώ επιταχύνει τη μεταφορά των προϊόντων μεταβολισμού μέσα στο φυτό.

Ανεπάρκεια καλίου μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρο μαρασμό των φυτών και στο φαινόμενο του πλαγιάσματος. Τα καλάμια γίνονται πιο ευαίσθητα και μεγαλώνει ο κίνδυνος πλαγιάσματος της καλλιέργειας, γεγονός που επιφέρει σημαντικές μειώσεις τόσο την απόδοση, όσο και την ποιότητα της παραγωγής.
Η ζήτηση του φυτού σε κάλιο είναι ιδιαίτερα αναγκαία την περίοδο της άνοιξης όταν κατά τη διάρκεια του αδελφώματος το σιτάρι θα πρέπει να απορροφάει περίπου 7,7 Kg/ha K₂0 ανά ημέρα. Με βάση το στοιχείο αυτό οι εφαρμογές θα πρέπει να γίνονται στον κατάλληλο χρόνο και με την κατάλληλη ποσότητα καλίου ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των φυτών.

Διάρκεια Πράσινης Φυλλικής Επιφάνειας

Η τελική παραγωγή που προσδιορίζεται από τον αριθμό των κόκκων / m2 επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι ο καιρός, οι ασθένειες και φυσικά η διαθεσιμότητα των απαραίτητων για τα φυτά θρεπτικών στοιχείων. Από τα μικροθρεπτικά στοιχεία, ο χαλκός και το βόριο, έχουν έναν ξεχωριστό ρόλο στο σχηματισμό μεγάλων ταξιανθιών με περίπου 50 θέσεις ανά ταξιανθία (στάχυ). Ωστόσο, οι θέσεις αυτές θα μπορέσουν να γεμίσουν μόνο αν το φυτό έχει επάρκεια σε υδατάνθρακες χάρη στο ρόλο της φυλλικής επιφάνειας και των βλαστών στην παραγωγή αξιοποιήσιμων υδατανθράκων.

Το περιεχόμενο της χλωροφύλλης είναι πολύ σημαντικό για τα πράσινα φύλλα (καθορίζει τη φωτοσύνθεση), με το άζωτο και το μαγνήσιο να είναι από τα βασικά δομικά της στοιχεία. Μειωμένη φωτοσύνθεση σε επίπεδα κάτω του επιθυμητού κατά τη διάρκεια των 2 - 3 πρώτων εβδομάδων από τον σχηματισμό των κόκκων, έχει ως συνέπεια τη μείωση του αριθμού των κυττάρων και το τελικό βάρος του κάθε κόκκου.

Το γέμισμα των κόκκων εξαρτάται από τον αριθμό των θέσεων / στάχυ (δεξαμενή), καθώς και από τα διαθέσιμα προϊόντα της φωτοσύνθεσης (πηγή). Όταν η «πηγή» δεν εξυπηρετεί τη «δεξαμενή», λόγω ξηρασίας ή κάποιας ασθένειας για παράδειγμα, τότε οι κόκκοι δεν θα γεμίσουν ικανοποιητικά και μετά την ωρίμανση μπορεί να εμφανιστούν συρρικνωμένοι. Η μεταφορά των αποθεμάτων των φυτών σε υδατάνθρακες στον κόκκο, απαιτεί ενέργεια που προέρχεται από το ATP (Τριφωσφορική Αδενοσίνη), ένα μόριο του φυτού πλούσιο σε φώσφορο.