Σιτάρι και υγεία της καλλιέργειας

Άζωτο και Κάλιο 

Η ανεπάρκεια του αζώτου μπορεί να ευνοήσει την προσβολή διαφόρων ασθενειών των χειμερινών σιτηρών, ενώ η απουσία ικανοποιητικής ποσότητας καλίου, εμποδίζει τα φυτά να αναπτυχθούν ικανοποιητικά, ιδιαίτερα κατά τις περιόδους ξηρασίας. Σε δύσκολες περιπτώσεις φυσιολογικών καταπονήσεων των φυτών λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών και όταν η θρέψη με καλιούχα λιπάσματα είναι περιορισμένη - η ζημιά από τον παγετό θα είναι ακόμα πιο σοβαρή, οι περιοχές με στάσιμα νερά θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο να ανακάμψουν, ενώ τα φυτά θα μαραθούν γρηγορότερα παραμένοντας πιο αδύναμα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υπό συνθήκες ξηρασίας.

Οι καλλιέργειες είναι περισσότερο επιρρεπείς σε ασθένειες και παράσιτα, στις περιπτώσεις εκείνες που η διαθεσιμότητα σε άζωτο και κάλιο δεν είναι ισορροπημένη. Στην περίπτωση αυτή το περιεχόμενο των φυτών με υψηλότερες συγκεντρώσεις διαλυτών ενώσεων αζώτου και υδατανθράκων, αποτελεί υπόστρωμα για την ανάπτυξη των διαφόρων ασθενειών.

Η έλλειψη καλίου είναι παράγοντας που οδηγεί στο σχηματισμό λεπτών κυτταρικών μεμβρανών με μικρότερη μηχανική αντοχή σε ασθένειες και εχθρούς. Η ανασκόπηση δείγματος μεγαλύτερου των 1000 δοκιμαστικών εφαρμογών σε αγρούς σιτηρών κατέληξε στο συμπέρασμα πως όταν τα επίπεδα του καλίου ήταν χαμηλά και μη ισορροπημένα σε σχέση με αυτά του αζώτου, η επιπλέον εφαρμογή καλίου μείωσε τις ασθένειες και τις βακτηριακές μολύνσεις σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70% των περιπτώσεων (PDA). Η έλλειψη καλίου σχετίζεται ακόμα και με τα υψηλά ποσοστά προσβολών από σκωρίαση.

Ψευδάργυρος και Χαλκός

Ο ψευδάργυρος είναι ιχνοστοιχείο που όπως αποδεικνύεται μειώνει τα ποσοστά προσβολής από τη ριζοκτόνια των σιτηρών (Rhizoctonia cerealis), ενώ η ανεπάρκεια χαλκού στα φυτά οδηγεί σε αρσενική στειρότητα δημιουργώντας άδειες - κενές θέσεις στο στάχυ που στη συνέχεια μολύνονται από άνθρακες και δαυλίτες.

Μαγγάνιο

Το μαγγάνιο έχει επίσης σε πολλές έρευνες συνδεθεί με την προστασία των σιτηρών από διάφορες ασθένειες. Έχει άμεση ανασταλτική επίδραση στην ανάπτυξη των μυκήτων, ιδιαίτερα του ωιδίου, ενώ συνδέεται με την παραγωγή λιγνίνης και σουβερίνης που παρέχει στα φυτικά κύτταρα μεγαλύτερη αντίσταση στις ασθένειες. Υπάρχουν επαρκή στοιχεία που στηρίζουν ακόμα την επίδραση του μαγγανίου στη μείωση των παθογόνων που προκαλούν σήψη των ριζών και του λαιμού στο σιτάρι.